อานุภาพหลวงปู่วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ตอน รอดตายเพราะสร้างอนุสรณ์สถานมหาวิหารหลวงปู่
หลวงพ่อเจ้าคะ ตลอดชีวิตของลูกก็ไม่เคยมีความทุกข์อะไรแบบสาหัสสากันเลยค่ะ จนกระทั่งปลายปี พ.ศ.2558กรรมนำพาให้โชคร้ายเข้ามาในชีวิตแบบเฉียบพลัน คือ ลูกสาวคนเดียวที่ลูกรักดั่งชีวิต ซึ่งกำลังมีอนาคตในหน้าที่การงานเพราะเป็นถึงผู้จัดการ แต่อยู่ๆ ก็มีอาการจำอะไรไม่ได้ พูดวนไปวนมา จนเพื่อนที่ทำงานเขาถามว่า..
ได้เงินล้านมาทอดกฐินอย่างอัศจรรย์
บุญทอดกฐินเป็นกาลทานที่มีอานิสงส์ยิ่งใหญ่ สามารถพลิกชีวิตจากวิกฤติให้มาเจอโอกาสทองของชีวิต ได้เงินล้านมาทำบุญอย่างอัศจรรย์
รอดพ้นจากภัยอันตราย – หมวดคุณสมบัติ
รอดตายได้เนื่องจากในอดีตชาติ เลี้ยงดูพ่อแม่ บวชพระ ไม่มีกรรมปาณาติบาต และทำบุญสงเคราะห์ญาติ ช่วยเหลือคนป่วย และพระภิกษุ สามเณร ส่วนปัจจุบันก็ได้ทำบุญทุกบุญ
สร้างพระ อาการดีขึ้น
เธอป่วยเป็นมะเร็งต่อมน้ำเหลือง ต้องเข้ารับการรักษาด้วยเคมีบำบัด จนผมร่วงหมดศีรษะ อีกทั้งยังมีอาการคลื่นไส้อาเจียนจนต้องไปให้น้ำเกลือ...แต่เมื่อเธอระลึกนึกถึงบุญที่ได้สร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว เธอกลับมีอาการดีขึ้นจนเห็นได้ชัด
หนึ่งในหมื่น ที่รอดได้เพราะสร้างพระ
อานุภาพแห่งบุญจากการสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว ...ชายคนหนึ่งล้มป่วยลงอย่างกะทันหัน เมื่อภรรยาของเขานำตัวส่งโรงพยาบาล หมอบอกว่า “ให้ทำใจได้เลย หมดหวังแล้ว” เนื่องจาก เส้นโลหิตแตกในก้านสมอง เลือดคั่ง และเป็นจุดที่ผ่าตัดไม่ได้ ...หลังจากได้กัลยาณมิตร แนะนำให้สร้างองค์พระ ปรากฏว่า เขาหายได้อย่างอัศจรรย์ ทั้งๆที่ความหวังมีเพียง หนึ่งในหมื่นเท่านั้น
ธุรกิจขายอ้อม, อัฐิแก้ว
เรื่องราวชีวิตครอบครัวของนักสร้างบารมี...เธอเป็นอุบาสิกา สร้างบารมีกับหมู่คณะ...คุณแม่ของเธอ ทำการค้าหลายอย่าง ทั้งขายของใช้ และขายหวยใต้ดินด้วย แต่ก็ชอบทำบุญ เข้าวัดปฏิบัติธรรมเป็นประจำ ทุกวันพระก็จะไปถือศีลแปดที่วัดใกล้ๆบ้าน...เมื่อคุณแม่เสียชีวิต คุณพ่อของเธอได้ตัดสินใจทำตามความปรารถนาที่มีมาตั้งแต่ยังหนุ่ม นั่นคือบวช และได้มรณภาพในเพศสมณะ...อัฐิบางส่วนของท่าน เปลี่ยนเป็นสีขาวใส อย่างน่าอัศจรรย์
คนดำรำพัน
แม่ฝันว่า มีเด็กผมโก๊ะตัวดำปี๋ มาเกาะขาแม่ และพูดว่า แม่ขอไปวัดด้วยนะ แม่ไม่ชอบก็ทั้งถีบ ทั้งไล่ แต่ก็ยังไม่ไป แถมยังเรียกแม่อีก พอลูกเกิดมาแม่ก็บอกว่าลูกตัวดำปี๋เลย ใครๆเขาก็เลยเรียกลูกว่า “ทองดำ” จะทำยังไงได้ล่ะเจ้าคะ..
โยมเตี่ยไปดาวดึงส์
ผู้ชายคนหนึ่ง ทำอาชีพเลี้ยงหมู เลี้ยงเป็ด เลี้ยงไก่ เป็นเวลากว่า 50 ปี แต่เขาไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับอบายมุขทุกชนิด เป็นคนมีจิตใจเอื้ออารี ชอบช่วยเหลือผู้อื่น แม้ในตอนแรกจะไม่ค่อยเข้าใจในพระรัตนตรัย แต่เขาได้พระลูกชาย ซึ่งบวชอุทิศชีวิต ทำหน้าที่เป็นกัลยาณมิตรให้ แนะนำให้เขาเลิกอาชีพที่ทำอยู่...เขายอมทำตาม และทำบุญ ตักบาตรเป็นประจำทุกวัน ตลอดระยะเวลา 10 ปี และยังได้ร่วมบุญกับทางวัดพระธรรมกายไม่เคยขาด บุญสุดท้ายในชีวิตที่ได้ทำคือ บุญกฐินจักรพรรดิ…ก่อนจะละโลก พระลูกชายยังได้ช่วยเขาทำศึกชิงภพตามหลักวิชชา...ชีวิตในปรโลกของเขาจะเป็นอย่างไร...
