น้าเขยทำกรรมอะไรมา จึงมีชีวิตพัวพันกับสิ่งเสพติดและอบายมุขทุกชนิดตั้งแต่วัยหนุ่ม

น้าเขยเคยทำงานอยู่โรงสุรา มีหน้าที่ต้มและผสมสุรา รวม ๓๖ ปี สมัยหนุ่มๆ ทำงานอยู่โรงงานยาฝิ่น นอกจากนี้น้าเขยยังเล่นการพนันทุกชนิด ไม่ว่าจะเป็นไพ่ ถั่วโป ไฮโล ลูกเต๋า ตีไก่ กัดปลา หวยใต้ดิน-บนดิน

อาชีพนักเขียนที่ต้องตอบโต้กับคนพาลอย่างดุเดือดจะมีวิบากไหม

ในฐานะนักเขียน บางครั้งลูกต้องต่อสู้กับสิ่งที่ไม่ถูกต้อง ลูกต้องตอบโต้กับคนพาลอย่างดุเดือด การกระทำเช่นนี้ถือเป็นบุญหรือบาปอย่างไร

เกิดนอกบุญเขต-หมวดปัญหาสังคม

เกิดนอกบุญเขต ประกอบด้วย เกิดในครอบครัวเทวนิยม ไม่เชื่อศาสนาใดเลย ย้าย / เปลี่ยนศาสนาทั้งครอบครัว หลุด / พลัดจากหมู่คณะ และเป็นผู้สั่งสอนคำสอนเทวนิยม

โจรกลับใจ-ที่นี่มีคำตอบ

กรรมโกงเศษเหล็กที่ผมทำกับวัดไว้ จะส่งผลอย่างไร ตอนนี้ผมและเพื่อนเข้าใจวัดแล้ว และได้พากันนำเงินมาทำบุญกับทางวัดอย่างต่อเนื่อง ผมและเพื่อนพ้นจากวิบากกรรมนี้หรือยัง

ไม่คบคนพาล-ให้คบบัณฑิต-หลวงพ่อตอบปัญหา

คนพาลมีลักษณะอย่างไร คบแล้วมีผลเสียอย่างไร,ถ้าเราจำเป็นต้องอยู่ในสังคมทำงานกับคนพาลจะวางตัวอย่างไรดี,บัณฑิตแบบไหนที่เราควรจะคบหาด้วย ถ้าคบแล้วดีอย่างไร

ภัยของวัฏสงสาร-วงจรชีวิต

คนพาลมักจะดำเนินชีวิตด้วยความประมาท ตายแล้วพลัดไปสู่อบาย ไปเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉาน เปรต สัตว์นรก จะกลับมาเกิดเป็นมนุษย์นั้นแสนยาก

ทศชาติชาดก เรื่องมโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 96

การณ์ครั้งนี้ ชี้ให้เห็นว่าผู้ที่เป็นบัณฑิตนั้น เมื่อถูกความริษยาเข้าครอบงำ จิตใจที่เคยสว่างไสวก็พลันเสื่อมคุณภาพกลับมืดมัว เห็นถูกเป็นผิด เห็นดำเป็นขาว คิดกำจัดได้แม้กระทั่งผู้มีพระคุณ ไม่คิดถึงพระคุณของบุคคลผู้ที่เคยเป็นที่พึ่งให้แก่ตน

มงคลที่ ๒๑ ไม่ประมาทในธรรม - ทางแห่งความเสื่อม

การดำรงตนให้หนักแน่น มั่นคงอยู่บนความเป็นมงคลนั้น ย่อมนำสิ่งที่ดีมาให้กับชีวิตของเรา มงคล แปลว่า เหตุแห่งความเจริญ หากรู้เช่นนี้แล้ว เราจะเป็นผู้ที่ห่างไกลจากเหตุแห่งความเสื่อม ทางแห่งความเสื่อมนี้ เคยมีคนสงสัยเหมือนกันว่า ผู้ที่เสื่อมกับผู้ที่เจริญนั้น พวกเขาดำรงตนอยู่บนเส้นทางเช่นไร

ทศชาติชาดก เรื่องมโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 62

วาทะของมโหสถในครั้งนี้ เป็นดุจไม้หน้าสามที่ตีแสกลงกลางกระหม่อมของอาจารย์เสนกะเสียจนหน้าคว่ำไม่ เป็นท่า เพราะไม่ว่าใครหากได้ตรองตามสักหน่อย ก็ย่อมจะเห็นชัดว่า คำพูดของอาจารย์เสนกะผิดพลาดอย่างใหญ่หลวง เพราะในขณะที่กำลังยกตนว่าเป็นบัณฑิตผู้มีปัญญาที่ถึงอย่างไรก็ต้องยอม สวามิภักดิ์ต่อผู้มีทรัพย์อยู่ดี นั่นก็เท่ากับแฝงนัยยะว่า พระราชาเป็นเพียงผู้มีทรัพย์แต่พระองค์หามีปัญญาไม่

ทศชาติชาดก เรื่องมโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 60

อาจารย์เสนกะถูกมโหสถเย้ยกลับด้วยถ้อยคำที่เชือด เชือนเช่นนั้น ก็รู้สึกขุ่นเคืองใจอยู่ไม่น้อย แต่ก็พยายามสกัดกั้นอารมณ์นั้นไว้ไม่แสดงออก เพื่อให้สมกับที่ตนเป็นผู้มีอาวุโสกว่า ครั้นแล้วก็ได้กราบทูลท้าวเธอต่อไปว่า “ขอเดชะ มโหสถยังเด็กเหลือเกิน ปากก็ยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ผ่านโลกมาเพียงไม่กี่ปี แล้วเธอจะรู้อะไร พระพุทธเจ้าข้า”