มองโลกทำไมให้ร้าย มองศูนย์กลางกายดีกว่า
เมื่อลูกได้นั่งสมาธิในครั้งแรกๆ ลูกทำใจหยุดนิ่งไม่ได้เลย คิดเยอะ คิดไปไหนต่อไหน พยายามควานหาศูนย์กลางกายว่า อยู่ตรงไหน หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ เพ่งก็แล้ว จ้องก็แล้ว ยังได้ซดน้ำแห้วอยู่เหมือนเดิม ยิ่งเพ่ง ยิ่งจ้อง ก็ยิ่งจ๋อง ยิ่งเครียด
ติดจานให้ไม่ยอมดู ปล่อยชีวิตให้หดหู่ พาไปสู่ความตาย
ชายหนุ่มคนหนึ่ง เป็นคนนิสัยดี ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ มีความรับผิดชอบในหน้าที่การงานเป็นเยี่ยม ต่อมามีอาการซึมเศร้า และได้ตัดสินใจฆ่าตัวตายไปในที่สุด น่าเสียดายที่เขามี DMC แต่กลับไม่ได้สนใจที่จะดู …หญิงสาวอีกคนหนึ่ง เมื่อมี DMC แล้วก็ติดตามดูอย่างสม่ำเสมอ ทำให้ไม่ประมาทในการสั่งสมบุญ ต่อมา ได้เสียชีวิตด้วยโรคหัวใจ…ชีวิตในปรโลกของเขาและเธอจะเป็นอย่างไร…
ลูกมีบุญใดจึงได้เป็นเจ้าของที่ดินที่เต็มไปด้วยหินกาบสร้างรายได้ให้ลูกมาตลอดขุดเท่าไรก็ไม่หมดยิ่งขุดยิ่งมี
วันแรกที่ลูกตัดสินใจซื้อที่ดินผืนนี้ ลูกไม่ทราบเรื่องหินกาบมาก่อน เพียงแต่ก่อนซื้อ ลูกได้ทำบุญและอธิษฐานว่า ถ้าหากมีบุญที่จะได้ทำนุบำรุงพระพุทธศาสนา ขอให้ลูกได้ทรัพยากรแผ่นดิน แล้วลูกก็ได้ที่ดินผืนนี้มาสร้างบารมีจริงๆ
บทสวดสรรเสริญมหาสุวรรณนิธิ
ทศชาติชาดก เรื่องมโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 5
ในที่สุดศาลาหลังนี้จึงปรากฏว่าสง่างามล้ำสมัย เปรียบได้กับสุธรรมาเทวสภาบนสรวงสวรรค์ ได้ชะลอมาสู่ภพมนุษย์ ด้วยเหตุที่มโหสถบัณฑิตได้จัดการทุกสิ่ง โดยมุ่งเพิ่มพูนทานบารมีของตนให้ยิ่งๆขึ้นไป ศาลาหลังนี้จึงได้ก่อประโยชน์แก่มหาชนเป็นอันมาก ในกาลนั้น มโหสถบัณฑิตได้รับความเคารพ นบนอบ บูชา ได้เป็นเสมือนกาลสมัยที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าองค์น้อยๆ เสด็จอุบัติขึ้นในโลกทีเดียว
พบทำเลที่ตั้งทางพระพุทธศาสนาแห่งใหม่ในปากีสถาน
อานิสงส์ถวายประทีป
การบูชาบุคคลผู้ควรบูชาเป็นมงคลอย่างยิ่ง
เจดีย์ที่มีขนาดใหญ่เป็นอันดับสองของโลกถูกขุดค้นพบในรัฐวิหาร
เล่าเรื่อง พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ (13)
หลวงพ่อได้คุยถึงเรื่องการทำพระผงของขวัญ ท่านบอกว่า “เณร...หลวงพ่อทำพระนี้ 84,000พระธรรมขันธ์ พระของหลวงพ่อนี้อาราธนาพระพุทธเจ้า อาราธนาพระอรหันต์ มาทำพิธีตลอดไตรมาส พระของหลวงพ่อเป็นของเป็นไม่ใช่ของตาย ช่วยได้ในเวลาคับขัน และมีสมบัติไม่ขาดสาย”
อานิสงส์บูชาด้วยดอกราชพฤกษ์
ดิฉันได้เห็นพระภิกษุรูปหนึ่ง ท่านเดินบิณฑบาตอยู่ในพระนคร ตอนนั้น ดิฉันเองไม่มีไทยธรรมอะไรที่จะถวายท่าน มีเพียงดอกราชพฤกษ์กำหนึ่งเท่านั้น แม้กระนั้นก็ตาม ดิฉันคิดว่า การที่เราเห็นบุญเขตเช่นนี้แล้ว จะไม่ถวายอะไรเลยนั้นเป็นการไม่สมควร จึงน้อมถวายดอกราชพฤกษ์นั้นแด่พระภิกษรูปนั้น ด้วยผลแห่งบุญนั้น ดิฉันจึงได้ทิพยสมบัติเช่นนี้
