น้ำท่วมที่พังงา
เหตุการณ์คลื่นยักษ์ถล่มภาคใต้ ในวันที่ 26 ธันวาคม พ.ศ.2547 ได้สร้างความเสียหายทั้งชีวิต และทรัพย์สิน แก่ผู้คนเป็นจำนวนมาก…ชายคนหนึ่ง กำลังจะร่วมทุนกับต่างชาติ เปิดกิจการโรงแรมที่จังหวัดพังงา เขาได้เช่ารีสอร์ทอยู่ใกล้ๆกับสถานที่ที่ทำการก่อสร้างโรงแรม...คลื่นยักษ์ได้คร่าชีวิตของเขา รวมทั้งเพื่อน และลูกน้องไปด้วย...บุพกรรมใด ทำให้เขาต้องมาเสียชีวิตในเหตุการณ์ครั้งนี้...จะมีวิธีการช่วยเหลืออย่างไร เขาจึงจะไปดี...ที่นี่...มีคำตอบ...
ชาดกพระเจ้า 500 ชาติ ฉบับการ์ตูน
อุปสรรคของการเจริญภาวนา
เครื่องกังวลในการบำเพ็ญภาวนามี ๑๐ อย่าง คือกังวลด้วยอาวาส ตระกูล ลาภ กังวลเพราะหมู่คณะ การทำงาน การเดินทาง ญาติพี่น้อง กังวลด้วยเรื่องความเจ็บป่วยไข้ การศึกษาเล่าเรียน และอิทธิฤทธิ์
'จา พนม'หลบฝึกสมาธิ ปัดพึ่งไสยศาสตร์
สรรเสริญ นินทา ธรรมดาของโลก
อตุละ การนินทาและสรรเสริญนั่น เป็นของเก่า นั่งไม่ใช้เป็นเหมือนมีในวันนี้ ชนทั้งหลายย่อมนินทาผู้นั่งนิ่งบ้าง ย่อมนินทาผู้พูดมากบ้าง ย่อมนินทาผู้พูพอประมาณบ้าง ผู้ไม่ถูกนินทา ไม่มีในโลก
ทุ่มสุดฤทธิ์ ปิดเจดีย์ ตอนที่ 3
ในวันที่เธอตัดสินใจนำเงินสดๆออกมานั้น เธอมานั่งคุกเข่าต่อหน้ารูปของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ แล้วถึงกับขนลุกและร้องไห้ออกมา ปลื้มปีติจนพูดไม่ออกจริงๆ เธอรำพึงว่า “ความตระหนี่มันไม่ดีเลย” ทันทีที่ตัดสินใจทำ เธอก็รู้สึกว่า เบา โปร่ง สบาย อย่างนี้นี่เอง
จากหญ้าปล้อง สองข้างทาง สู่เส้นทาง สร้างวัดไทย
ภาพที่เห็นเหล่านี้ ทำให้นึกถึงเมืองไทยทันที ซึ่งไม่ได้หมายความว่า Homesick แต่กลับระลึกถึง “ผู้มีบุญ” ที่อยู่ เมืองไทย ที่กำลังสนุกสนาน บุญบันเทิง กับการสร้าง “โมดูล” ทำบุญสร้าง “หลังคา” มหารัตนวิหารคด แถมยังจะร่วมประกอบพิธี “เทคอนกรีตเสาค้ำฟ้า” ใน “วันครูวิชชาธรรมกาย” อีกด้วย เราจึงได้ข้อคิดในใจว่า. . .
โครงการบวชภาคฤดูร้อน วัดพระธรรมกาย 2565
ปี พ.ศ. 2565 นี้ ทางวัดพระธรรมกาย มีโครงการบวช 7 โครงการ โครงการบวชพระและสามเณร ปิดเทอม ภาคฤดูร้อน สะดวกโครงการไหนก็มาบวชกันนะ ...
Negative Thinking ในตัวคุณ บอกอะไร!
หลายครั้งที่มนุษย์เรามักจะโทษสถานการณ์ภายนอกที่ทำให้ตัวเองย่ำแย่มากกว่าจะโทษตัวเอง ไม่ว่าจะโทษคนอื่น โทษการเมือง รัฐบาล หรือแม้กระทั่งโทษ “ดวงชะตา” ที่ร้ายไปกว่านั้น บางครั้งก็โทษ “พ่อ แม่” ที่เลี้ยงเรามา ไม่ดี
สาเกตชาดก ชาดกว่าด้วยวางใจคนที่ชอบใจ
ครั้งเมื่อพระพุทธเจ้าประทับอยู่วัดอัญชนวัน เมืองสาเกต เช้าตรู่วันหนึ่ง พระพุทธองค์พร้อมหมู่ภิกษุสงฆ์ได้เข้าไปบิณฑบาตในเมืองสาเกต พบพราหมณ์ผู้หนึ่งเดินสวนไปนอกเมือง จู่ๆ พราหมณ์ผู้นั้นก็เข้ามาหมอบแทบเท้า จับข้อเท้าไว้แน่น “ ลูก ธรรมดาบุตรต้องปรนนิบัติบิดามารดาในยามแก่ชรามิใช่หรือ ทำไมลูกจึงไม่มาเยี่ยมเราเลย